Foto-expositie Gezichten van Aruba geopend

“Het was een feest van herkenning. Het voelde als een warm bad,” zei fotograaf Raymond Rutting over zijn derde bezoek aan Aruba. “Het was een openbaring. Arubanen zijn hartelijk en vriendelijk. Voor een toerist is dat heel prettig,” omschreef zanger Marco Borsato zijn eerste kennismaking. De complimenten waren geen loze woorden. Gezichten van Aruba is het bewijs dat ze in korte tijd van Aruba zijn gaan houden.

Verslag voor Amigoe, 2 juni 2017

Kuenta i Tambú to Glastonbury

Kuenta i Tambú will be performing during Glastonbury in England, one of the largest music festivals in the world. “The festival is visited by approximately 170.000 people, more than the total population of Curaçao,” stated Roël Calister, lead of the Curaçao-Aruban formation. “When we heard the news, we shrieked with joy. People from Curaçao residing in London informed me that they already bought a ticket.”

(…)

The program includes other big names such as Radiohead, Kate Perry, Ed Sheeran, the discoformation Chic as well as rapper Shaggy.

Fragment of story for Amigoe and Amigoe Express (May 2017)

Dichterlijke ode aan jarig Aruba

Recensie Napa Orman Nicolaas“De vlag ging omhoog en wapperde na jaren. Ogen vol emotie zien naar boven, volgen het plechtige moment. Hij was er niet, de vader van de pasgeborene, die tot vandaag uitzinnig rouwt, om zijn afwezigheid die blijvend is.”

Zonder een seconde na te hoeven denken, zal elke Arubaan of ‘Antilliaan’ begrijpen dat dit een beschrijving is van 1 januari 1986 toen Aruba officieel een status aparte had en van de pijnlijke werkelijkheid dat de voorvechter van die status, Betico Croes, deze gebeurtenis zelf niet meer meemaakte. Maar verder buiten de Caribische landsgrenzen zijn weinig mensen bekend met dat moment en de bijbehorende emoties, terwijl die geschiedenis door de viering van 30 jaar Status Aparte toch bijzonder actueel is.

In de Knipscheer gaf twee dichtbundels uit, die een stap zijn in de richting van meer bekendheid over Aruba, de status aparte en vaderlandsliefde. Het zijn Als de Aloë Sluimert en Doorwaaiwoning, respectievelijk van Quito Nicolaas en Olga Orman. Beide Arubanen wonen in Nederland en zijn betrokken bij schrijversgroep Simia Literario en beiden schrijven hoofdzakelijk in het Papiaments.

Vertaler Fred de Haas vond dat een gemis voor mensen die het Papiaments niet machtig zijn. Hij selecteerde en vertaalde daarom tientallen gedichten van Nicolaas en Orman.

“Het bijzondere van deze selectie is dat de lezer iets meer te weten komt van de geschiedenis, cultuur en levensstijl van een Caribisch volk, dat, ofschoon verbonden met de geest van Europa, niet zonder meer aansluiting heeft met de Europese manier van denken en voelen,” schrijft Nicolaas in het voorwoord van Als de Aloë sluimert.

Fragment recensie Ñapa (april 2016)

Gezichten van Aruba

HILVERSUM-Een persoonlijke favoriet van Raymond Rutting is de foto van de Arubaanse Paula Ochoa, haar gezicht bedekt met zand. “Ik werd geïnspireerd door de film Gladiator waarin een Romeinse strijder aan een handvol aarde rook omdat hij zoveel van zijn land hield,” zei de fotograaf. “Het hagelwitte zand is natuurlijk kenmerkend voor Aruba.”

(…)

Door de lens van Rutting zien bekende locaties en inwoners van Aruba er opeens gewoon maar toch anders uit. Soms bijna onwerkelijk, zoals op de foto van Johanna Wolff in haar huiskamer vol herinneringen aan haar overleden man. Of de foto van de sigaarrokende Benjamin Petrochi van Aruhiba, zijn gezicht subtiel verlicht tegen een achtergrond van neonletters. Een ander voorbeeld is de foto van de Arubaan, die balanceert tussen een gokautomaat en de Mercedes die hij wil winnen. “Hij probeert de auto met zijn ene hand in te stralen. Aan zijn uitdrukking is te zien dat hij nog niet veel geluk heeft,” zei Rutting.

Fragment artikel Amigoe, 3 februari 2016

03-03-2016cGezichten_van_Aruba

Respectvolle ode aan onze Juliana

Juliana (foto Jean van Lingen)

AMSTERDAM-“We waarderen dat u aanwezig bent bij ons verhaal over uw moeder Juliana.” Noraly Beyer gebruikte zaterdag de juiste woorden toen ze prinses Beatrix afgelopen zaterdag welkom heette.. De voorstelling Juliana van de Stichting Julius Leeft gaat niet over persoonlijke herinneringen van Beatrix aan haar moeder en is geen verslag uit de geschiedenisboeken. Het is ons verhaal, waarbij ‘ons’ verwijst naar de inwoners van voormalige Nederlandse koloniën.

Dat verhaal wordt verteld aan de hand van dialogen over gebeurtenissen die Juliana kenmerkten als vrouw, moeder en koningin, tevens het mantra van het openingsnummer. “Vergeet nooit dat het Koninkrijk bestaat uit meer dan twaalf provinciën,” zegt Juliana, ontroerend vertolkt door de Curaçaose actrice Paulette Smit, als ze de troon overdraagt aan Beatrix. “We danken mede aan onze voormalige koloniën wat we vandaag de dag hebben. Hou ze te vriend.”

(…)

Regisseur John Leerdam schuwt geen enkel onderwerp in Juliana. De Greet Hofmans affaire komt langs, waarin Juliana in de ban was van een gebedsgenezeres en ze dreigde met een echtscheiding van Bernhard. “Waarom ben je met me getrouwd,” vraagt ze aan Bernhard, die zich in alle bochten wringt om geen antwoord te hoeven geven.

(…)

Ook de acteurs sparen niets of niemand. Vastert van Aardenne speelt een zelfingenomen prins Bernhard, Thom Hoffman een bedachtzame prins Claus en Guikje Roethof een berekenende Beatrix. Maar waar het Koningshuis zich snel leent voor spot of sarcasme en waar herinneringen aan de koloniale geschiedenis snel leiden tot woede en verontwaardiging, is Leerdam nergens uit op het makkelijk scoren van een lach of een traan. Juliana is scherp, maar vooral warm en aanstekelijk. En dat maakt de voorstelling zo sterk.

Fragment recensie Juliana voor Amigoe, december 2015

Ontroerend beeld LHBT’s in One Kingdom, One Love

One Kingdom - One LoveEnthousiast dansende lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders (LHBT’s) tijdens de jaarlijkse Gay Pride in Amsterdam. Het is een bekend beeld, maar zelfs in het liberale Nederland klinkt zo nu en dan de vraag waar de behoefte vandaan komt om zo ontzettend uitbundig te feesten. De documentaire One Kingdom, One Love vertelt het verhaal achter die blije en trotse gezichten, zodat de kijker geneigd is om te zeggen: Doe er nog maar een schepje bovenop. Je hebt het verdiend.

One Kingdom, One Love, die deze week in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam werd vertoond, gaat over de individuele en gezamenlijke strijd voor LHBT-emancipatie in het Caribisch Gebied. De documentaire vloeit voort uit de deelname van de gelijknamige Koninkrijksboot aan de Gay Pride Canal Parade in augustus 2015, een initiatief van de Curaçaose onderneemster Ramona Pikeur en de cultureel attaché van het Arubahuis Angelo Tromp.

Fragment artikel Amigoe, december 2015

Vornis: Dubbele pet Raad van State knelt

De Raad van State. Het instituut waar met name in Curaçao, Aruba en Sint Maarten lange tijd de hoop op gevestigd was bij conflicten met Nederland. Het instituut dat jaar na jaar in zijn jaarverslag pleit voor meer samenwerking binnen het Koninkrijk en waarschuwt voor de spanningen. Daarin lijkt een kentering zich af te tekenen. Een mogelijke verklaring daarvoor, zegt Robert Vornis, is dat de Raad van State worstelt met zijn eigen rol binnen het Koninkrijk.

Na een lidmaatschap van drie-en-een-half jaar van de Raad trad Vornis terug op 1 mei; de eerste dag die volgde op de maand dat hij 70 werd. Het is de wettelijk voorgeschreven ontslagdatum voor staatsraden uit Nederland. ”Je wordt benoemd voor het leven. Blijkbaar verwachten ze niet dat je ouder dan zeventig wordt,” lacht hij.

Interview Vornis - deel 122-10-2015cInterviewVornis Amigoe2

Fragment interview voor Amigoe, oktober 2015

Staten-Generaal viert verjaardagsfeestje

200 jaar Staten-GeneraalDe Staten-Generaal vierde gisteren een opmerkelijk modern verjaardagsfeestje, zeker voor een deftige 200-jarige die doorgaans veel belang hecht aan traditie en protocol. De genodigden, onder wie Koning Willem Alexander en de Statenvoorzitters en Gevolmachtigde Ministers van Curaçao, Aruba en Sint Maarten, konden genieten van een stuntende fietser, een rockende harpist en country-folkzanger Douwe Bob.

De Staten-Generaal is de officiële term voor de Nederlandse Eerste en Tweede Kamer, die op 16 oktober 1815 voor het eerst samen vergaderden. Tijdens de viering in de Ridderzaal werd in filmpjes en toespraken de ontwikkeling van het instituut belicht. Een parlement van benoemde ‘Edel Mogende Heeren’ veranderde gedurende twee eeuwen in gekozen volksvertegenwoordiging van mannen en vrouwen, die zowel tijdens debatten als via sociale media als twitter hun mening met iedereen delen.

Fragment van verslag voor Amigoe, oktober 2015

Schaamte, trots, geweld en liefde

De kaft van Schutkleur is eenvoudig, maar veelzeggend. Hij toont een ritssluiting tussen de kleuren blank en bruin. De afbeelding roept de vraag op of de rits op het punt staat om beide kleuren dichter bij elkaar te brengen of verder van elkaar te verwijderen. Of misschien blijft die ritssluiting wel permanent op dezelfde plaats; niet open en niet dicht. “De ritssluiting verwijst naar een samenleving die maar niet in elkaar lijkt te passen,” zei auteur Bernadette Heiligers.

Schutkleur is een van de vele nieuwe publicaties van In de Knipscheer. De uitgeverij presenteerde de boeken op zondag 13 september in Podium Mozaïek in Amsterdam. Anders dan in voorgaande jaren werden er geen boeken uit of over Suriname en Nederlands-Indië gepresenteerd. “Ik vind het juist interessant om de overeenkomsten tussen voormalige Nederlandse koloniën aan te tonen, maar bezoekers willen graag met bekenden onder elkaar zijn en luisteren naar verhalen waar ze echt iets mee hebben,” zei directeur Franc Knipscheer.

Voor Schutkleur gaat dat in ieder geval op, bleek uit de reacties van het publiek. Het is de debuutroman van Heiligers, die in 2008 de verhalenbundel Flecha schreef en in 2012 de biografie Pierre Lauffer – Het bewogen leven van een bevlogen dichter. In Schutkleur krijgt hoofdpersoon Corina de opdracht om een vriendenboek samen te stellen voor haar neef Harold. Op zoek naar anekdotes, stuit Corina op de spanningen binnen de familie en kring van vrienden. Aan de basis liggen gevoelens van schaamte of trots voor de eigen cultuur of sociale status en bewondering, afkeer of onbegrip voor andere culturen.

Fragment verslag boekenpresentatie In de Knipscheer (Ñapa, september 2015)

26-09-2015naKnipscheer_2015groot

“Vijf, vier, drie, twee, een!”

30-06-2015cDemonstratie_Den HaagDEN HAAG-“We geven de politie tien minuten om naar buiten te komen en ons opheldering te geven.” De oproep is het definitieve keerpunt in het protest tegen de dood van de Arubaan Mitch Henriquez, die zondag overleed na de gewelddadige arrestatie door de politie. “Vijf, vier, drie, twee, een!” De demonstratie bij Politiebureau De Heemstraat resulteert uiteindelijk tot een confrontatie met de ME en de politie te paard.

Fragment verslag demonstratie na overlijden Mitch Henriquez in Den Haag voor Amigoe Curaçao en Amigoe Aruba