“Enkele ogenblikken geleden heb ik afstand gedaan van de troon. Ik ben gelukkig en dankbaar u voor te stellen, uw nieuwe Koning, Koning Willem-Alexander.” Deze twee zinnen van prinses Beatrix vormden afgelopen dinsdag één van de hoogtepunten van de troonswisseling in Amsterdam. Curaçao, Aruba en Sint Maarten werden daar nadrukkelijk bij betrokken.
De bekendmaking van Prinses Beatrix aan de inwoners van het Koninkrijk volgde op de ceremoniële ondertekening van de Akte van Abdicatie in het Koninklijk Paleis op de Dam, waarmee ze afstand deed van de troon en het koningschap overdroeg aan Willem-Alexander, die als Koning samen met Koningin Máxima de akte ondertekende. De ondertekening werd ervaren als het belangrijkste en meest indrukwekkende moment van de troonswisseling. Zowel door de 25.000 luid juichende toeschouwers op de Dam en miljoenen televisiekijkers wereldwijd, maar ook door de dertig getuigen in de Mozeszaal, die de akte mede-ondertekenden.
Fragment van verslag van de Troonswisseling, Amigoe, 2013
“We vragen al onze voorouders om ons bij te staan dat liefde, respect, waarheid, gelijkheid en participatie de basis zijn van de relatie tussen Nederlanders, Antillianen en Surinamers We vragen dat niemand ooit op de gedachte zal komen om die vorm van slavernij opnieuw in te voeren, maar we vragen ook om de moderne vormen van slavernij uit te bannen.”
Het herdenkingsjaar 2013, waarin stil gestaan wordt bij de afschaffing van de slavernij, 150 jaar geleden, werd afgelopen zaterdag geopend op gepaste wijze in het Koninklijk Instituut voor de Tropen. Niet alleen gepast door het plengoffer en de woorden van de Surinaamse Marian Markelo, maar ook door de optredens. Met uitzondering van de afsluitende dans door dansgroep Untold was het programma ingetogen en juist daarom vol van emotie. Begeleid door Ed Verhoeff op gitaar, gaf zangeres Izaline Calister een stem aan Mosa Nena, de geliefde van de slaaf Buchi Fil in het gedicht van Pierre Lauffer. En de drie mannen van Black Harmony openden de ceremonie met een a capella ode aan Afrika. Te veel uitbundigheid is ook niet gepast, want al is de slavernij officieel afgeschaft, van gelijke rechten en kansen is er ook tegenwoordig nog geen sprake.
Verslag voor Amigoe, 2013
Iedereen is bekend met de volgende situatie. Het is vrijdagmiddag en je bent toe aan het laatste telefoontje van die dag. Je belt bijvoorbeeld even je advocatenkantoor om te vragen naar de status van een ingediend bezwaarschrift of een accountant voor het verzetten van een afspraak. Een vriendelijke stem wenst je een goede middag, maar op het moment dat je iets terug wilt zeggen, vervolgt die stem: “Ons kantoor is geopend op werkdagen van acht uur ‘s ochtends tot vijf uur ‘s middags. U kunt na de piep een boodschap inspreken of een mail sturen naar…” Je kijkt op je horloge en waarachtig: Het is één minuut over vijf.
Hoewel het ding al tachtig jaar bestaat, houdt niemand ervan een boodschap in te spreken op een antwoordapparaat. De moderne voicemail is geen vooruitgang en een email leidt op dit tijdstip alleen maar tot een onpersoonlijke en demotiverende antwoord: “We hebben uw mail goed ontvangen en in behandeling. Ons kantoor is geopend op werkdagen van….” Dus het hele weekend probeer je jezelf eraan te herinneren dat je maandagochtend meteen moet bellen. Het liefst voor het middaguur, want daarna gaat iedereen natuurlijk weer lunchen.
Dergelijke situaties zijn niet alleen een ergernis voor klanten en cliënten, het is ook vervelend voor bedrijven en organisaties. Maar kleine en grote ondernemers hebben te weinig geld om iemand in te huren die buiten kantooruren de telefoon beantwoord. De dappere beslissing om de bedrijfstelefoon dan maar door te schakelen naar de mobiel, leidt in sommige gevallen tot ernstige gezondheids- en relatieproblemen.
Een mogelijk oplossing ligt in uitbesteding of outsourcing. Het was het centrale onderwerp van het seminar `Zaken doen met Suriname en Curaçao’. “Ondernemers in Rotterdam hebben een hele grote interesse om zaken te doen met Suriname en Curaçao,” zei Herman Hartgers, verantwoordelijk voor de regio Latijns Amerika voor de Kamer van Koophandel Rotterdam, waar het seminar onlangs gehouden werd.
Artikel Business Ñapa, 2012 (lees online versie)
Spin Off Curaçao helpt al tien jaar ondernemers die een eigen bedrijf op Curaçao willen beginnen, maar moeite hebben om hun weg te vinden op het eiland. Voor de SPOC-ondernemerscontactdagen die begin volgende maand plaatsvinden, is de interesse ook dit jaar weer groot, zegt initiatiefnemer Dick van Barneveld. “Ondernemers laat zich niet afschrikken door een dip in de politieke situatie of de conjunctuur.”
Interview voor Business Ñapa.
Een zorgvuldige en duurzame omgang met de aarde is niet alleen een overtuiging of visie. Het is ook een levenswijze, een lifestyle. Natuurkundige Wubbo Ockels toonde in de haven van Scheveningen wat die lifestyle inhoudt op de Ecolution, waarmee hij eind dit jaar op Aruba aanmeert voor het geven van lezingen en cursussen.
Artikel voor Amigoe.
Wie de historie niet kent, is gedoemd fouten uit het verleden te herhalen. Met deze uitspraak werd het belang benadrukt van de boeken Geschiedenis van de politie op de Nederlands-Caribische eilanden en Geschiedenis van de politie in Suriname. De boeken, geschreven door respectievelijk Aart Broek en Ellen Klinkers, werden officieel aangeboden aan de ministers Piet Hein Donner van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en Ivo Opstelten van Justitie. Artikel voor Amigoe.
Ik ben geen vechtersbaas. De laatste keer dat ik vocht, was op de lagere school, toen ik opgezweept door klasgenoten een jongen een paar klappen verkocht, omdat hij me had omgeduwd. Na hooguit twee minuten sprak hij het toverwoord ‘genade’, was de ruzie voorbij en liepen we samen naar huis, want we moesten toch dezelfde kant uit. Sindsdien heb ik ruzies weten te vermijden. En nu sta ik met twee bokshandschoenen aan in de trainingszaal van de Haagse Directe.
Naast me staat Robert Busby, die in zijn jeugd op Curaçao bij talloze vechtpartijen was betrokken. Uit zijn bouw en zijn lengte leid ik af dat hij zelden verloor. Op zoek naar meer geluk en welvaart vertrok hij dertig jaar geleden naar Nederland, maar daar zat niemand te wachten op een 20-jarige Curaçaoënaar zonder diploma. Zo raakte hij betrokken bij allerlei louche zaakjes, waar hij verder niet veel over los laat. Via hulpverlening behaalde Busby wat vakdiploma’s, maar dat leverde weinig meer op dan twaalf onderbetaalde baantjes en dertien ongelukken.
Fragment reportage Ñapa, april 2011
Voor in de klas, met zijn voeten op zijn bureau, leest de leraar rustig zijn krantje. Hij heeft geen aandacht voor de leerlingen in de klas of als ze in de pauze op het schoolplein in drugs handelen. Hij is alleen geïnteresseerd als er een mooi meisje voorbij loopt. Het is een situatie die te vaak in werkelijkheid voorkomt en daarom het onderwerp van de nieuwe clip van K-Liber 4 Life.
De driemans-formatie, die inmiddels al 15 jaar bestaat, is vooral bekend is van feestnummers als ‘Chicklets’ en ‘Dansen’, maar snijdt op elke cd ook maatschappelijke onderwerpen aan. De clip bij het nummer `Wild’ werd afgelopen weekend opgenomen op een middelbare school in Den Haag. ‘Wild’ gaat over de verruwing van het leven, over geweld en desinteresse. `E mundu a bira wild,’ rappen de bandleden Teddo Juice, Pugistix en Mega Master.
K-Liber werd benaderd door de zogeheten Kambio Movement, voortgekomen uit de samenwerking tussen Caribische organisaties bij de Stop The Violence protestmars in Rotterdam en het Ban Yuda Korsou concert voor slachtoffers van orkaan Tomas. Het doel is Nederlanders met een Caribische achtergrond op een positieve wijze in beeld brengen. “Het was het juiste moment. Dus we hebben het nummer opnieuw opgenomen en maken nu deze clip,” zegt Pugistix. “In de clip laten we de wereld zien, zoals die is. De hoofdpersoon is te zien in verschillende settings; in een klaslokaal, op het schoolplein. Je ziet ook de hoger opgeleide Curaçaoënaars, die zich niet identificeren met de ghettojongeren.”
Artikel Amigoe, 2011
Onder een dreigende lucht vol grijze wolken, is de grond bezaaid met stenen, takken en omgevallen cactussen. Op de voorgrond ligt afval en aan de horizon staat het restant van een muur, omgeven door heuvels. Wie beter naar het schilderij kijkt, ziet dat er foto’s in zijn verwerkt en dat er in sommige takken woorden staan die betrekking hebben op de slavernij. Ooit stond hier landhuis Wechi.
Wechi is het laatste gebied dat de Nederlandse kunstenares Lydia Schouten bezocht na een verblijf op Curaçao. Drie maanden lang was ze met behulp van het Fonds voor de Beeldende Kunsten artist in residence bij Instituto Buena Bista (IBB), waar ze workshops gaf. Maar ze was ook druk bezig met haar eigen werk. Het resultaat is te zien in de tentoonstelling Transatlantische Dwaalgasten, die vandaag geopend wordt in de Amsterdamse Galerie Witteveen.
Interview Amigoe, 2010
