Schaken met bokshandschoenen

Robert Busby bij de Haagse Directe
Robert Busby

Ik ben geen vechtersbaas. De laatste keer dat ik vocht, was op de lagere school, toen ik opgezweept door klasgenoten een jongen een paar klappen verkocht, omdat hij me had omgeduwd. Na hooguit twee minuten sprak hij het toverwoord ‘genade’, was de ruzie voorbij en liepen we samen naar huis, want we moesten toch dezelfde kant uit. Sindsdien heb ik ruzies weten te vermijden. En nu sta ik met twee bokshandschoenen aan in de trainingszaal van de Haagse Directe.

Naast me staat Robert Busby, die in zijn jeugd op Curaçao bij talloze vechtpartijen was betrokken. Uit zijn bouw en zijn lengte leid ik af dat hij zelden verloor. Op zoek naar meer geluk en welvaart vertrok hij dertig jaar geleden naar Nederland, maar daar zat niemand te wachten op een 20-jarige Curaçaoënaar zonder diploma. Zo raakte hij betrokken bij allerlei louche zaakjes, waar hij verder niet veel over los laat. Via hulpverlening behaalde Busby wat vakdiploma’s, maar dat leverde weinig meer op dan twaalf onderbetaalde baantjes en dertien ongelukken.

Napa-reportage boksen

Fragment reportage Ñapa, april 2011