Slavernijverleden verplicht tot bestrijding racisme


Het slavernijverleden schept de verplichting om te strijden tegen alle hedendaagse vormen van racisme en uitbuiting. Die boodschap hadden verschillende sprekers vandaag tijdens de Nationale Slavernijherdenking, georganiseerd door het Nationaal Instituut Nederlandse Slavernijgeschiedenis en Erfenis (NiNsee). Op een verstoring door langsrijdende motoren na, verliep de ceremonie dit jaar probleemloos, al kon een aantal gasten de sprekers niet zien.

Fragment artikel Amigoe, 1 juli 2017

Persbericht Daklozenopvang Wij zijn Traverse Groep

Opening medische ruimte maatschappelijke opvang

Dak- en thuislozen kunnen voortaan ook voor medische hulp terecht aan de Zuid-Oostsingel in Bergen op Zoom. De avond- en nachtopvang is uitgebreid met een medische kamer, inclusief dokterstafel, toilet en medische hulpmiddelen. De nieuwe ruimte is maandag 29 mei, officieel in gebruik genomen.

Fragment persbericht Wij zijn Traverse Groep

Kuenta i Tambú to Glastonbury

Kuenta i Tambú will be performing during Glastonbury in England, one of the largest music festivals in the world. “The festival is visited by approximately 170.000 people, more than the total population of Curaçao,” stated Roël Calister, lead of the Curaçao-Aruban formation. “When we heard the news, we shrieked with joy. People from Curaçao residing in London informed me that they already bought a ticket.”

(…)

The program includes other big names such as Radiohead, Kate Perry, Ed Sheeran, the discoformation Chic as well as rapper Shaggy.

Fragment of story for Amigoe and Amigoe Express (May 2017)

Verkiezingsuitslag belooft warmere relatie… of juist koudere

Partijleider Klaver werd enthousiast onthaald door zijn achterban.

AMSTERDAM-De uitslag van de verkiezingen resulteert voor sommigen in gevoelens van opluchting dat de VVD de grootste partij blijft, de winst van de PVV beperkt is en Groen Links, CDA en D66 de grote winnaars zijn. Leden van de Tweede Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties rekenen op een betere relatie met het Caribisch deel van het Koninkrijk, maar anderen maken zich juist zorgen.

(…)

Grote winnaar bleek Groen Links. Tijdens de uitslagenbijeenkomst van de partij, die bijgewoond werd door de Amigoe, werd na de uitslag van elke stad en dorp luid gejuicht. De partij won tien zetels en komt daarmee uit op veertien. “Ik had mijn twijfels over de koers van partijleider Jesse Klaver,” zei Ina Brouwer, een van de oprichters en eerste lijsttrekkers van Groen Links. “Voor ons stond destijds de inhoud voorop en niet imago. Maar gelukkig blijft de inhoud ook nu overeind.”

Fragment artikel voor Amigoe (maart 2017)

Carnavalskoningin èn erfgoedspecialist

Het Rotterdamse Zomercarnaval werd vorig jaar als 100ste traditie toegevoegd aan de Nationale Inventaris voor Erfgoed. Dat was vooral te danken aan carnavalskoningin Dyonna Benett, die meeloopt tijdens de Gran Marcha. Onvermoeibaar strijd ze voor de erkenning en het behoud van Caribische tradities en voor een eerlijke weergave van de geschiedenis.

Door Otti Thomas
“Elke Queen zegt natuurlijk dat ze er altijd al van droomde. Als kind zie je andere koninginnen en wil je dat ook. Mijn moeder was een echte carnavalista en heeft haar liefde voor carnaval doorgegeven aan mij.” Voor de 27- jarige Dyonna Benett komt tijdens de Gran Marcha een lang gekoesterde wens uit. Als Queen vertegenwoordigt ze het Rotterdams Zomercarnaval.
Jaren geleden deed Benett dochter van een Curaçaose moeder en Curaçaos-Dominicaanse vader al mee aan de Marcha di Despedida en de Tiener Parade op Curaçao. Samen met haar zus en nicht was ze lid van The Original Dancers, de dansgroep van haar moeder, die ook optrad in België en Duitsland. Ze is een trouwe deelnemer aan het Rotterdams Zomercarnaval en won samen met Unicum Brassband twee keer de Battle of the Drums. Maar dit wordt haar eerste Gran Marcha.
Deels is haar deelname toeval. Ze was in 2015 First Runner-up van Queen Witney van Ommeren. In 2016 werd geen nieuwe Queen gekozen omdat het Zomercarnaval door het slechte weer werd afgelast, zodat Benett als First Runner-up naar Curaçao mocht. Maar ook als er een nieuwe Queen was gekozen, had ze meegedaan. Dankzij haar werd het Zomercarnaval vorig jaar aan de Nationale Inventaris van Immaterieel Erfgoed toegevoegd. En erfgoed is haar grootste passie. “Ik moest wel meedoen.”

(…)

Op school worden we vooral geconfronteerd met de Tweede Wereldoorlog, dus we kunnen ons beter verplaatsen in alle gevoelens die daar mee te maken hebben. Over slavernij hoorden we weinig. Ook mijn familie praatte daar nauwelijks over, terwijl het een belangrijk deel van hun identiteit is. Pas in het derde jaar van mijn studie kreeg ik het keuzevak Culturele Contacten. Daarin maakten we kennis met de geschiedenis van de slavernij en de segregatiewetten. En empowerment: bruine filosofen, wetenschappers, schrijvers. Veel indruk maakte een studiereis naar het Museum of London, waar ik een gigantische poster zag van een bruine man, Ignatius Sancho. Hij was geen slaaf – eigenlijk zeggen we tot slaaf gemaakte – maar hij was de eerste Afrikaanse schrijver van wie een boek werd gepubliceerd. In tentoonstellingen in Nederland, Parijs of Berlijn was een zwarte man nog nooit op die manier getoond. Ik vond het ontroerend. Er waren namelijk veel zwarte wetenschappers, hoogleraren en filosofen, maar die verhalen hoor je weinig. Daardoor zijn er weinig rolmodellen.

Fragment interview voor Ñapa/Amigoe, februari 2017

“Vervuiling pas probleem in de natuur”

“Vervuiling is blijkbaar pas een probleem als het zich in de natuur bevindt,” constateert hoogleraar Rivke Jaffe. In ‘Concrete Jungles’ schrijft ze over de scheefgroei in de aanpak van milieuproblemen en de acceptatie dat er nu eenmaal vieze en schone wijken zijn.

Door Otti Thomas

De wind stond de verkeerde kant op. Rivke Jaffe, hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, blijft zich verbazen over de gebruikelijke verklaringen voor overlast door de Isla-raffinaderij, zoals onlangs bij de evacuatie van de Juan Pablo Duarte school. “Het probleem is niet dat de wind de verkeerde kant op staat. Voor de bewoners van Wishi Marchena staat hij altijd de verkeerde kant op. Het probleem is dat de raffinaderij giftige gassen uitstoot.”
Tien jaar geleden promoveerde Jaffe tot doctor in de antropologie met een onderzoek naar de scheefgroei bij de aanpak van milieuproblemen. Haar proefschrift vormde de basis voor het boek ‘Concrete Jungles’, dat dit jaar door de Universiteit van Oxford is uitgegeven. Jaffe was aanvankelijk geïnteresseerd in de aanpak van stedelijke vervuiling en omdat haar moeder uit Indonesië komt, koos ze het voor haar onbekende Caribisch gebied; Jamaica en Curaçao. Tot haar verbazing hield echter bijna niemand zich destijds bezig met vervuiling in de stad.

(…)

In veel landen lijkt men ook geaccepteerd te hebben dat er nu eenmaal vieze en schone wijken zijn, zegt Jaffe. De basis werd op Curaçao gelegd met de bouw van Emmastad en Julianadorp. Aan het begin van de vorige eeuw was de Curaçaose Centrale Gezondheidsraad er van overtuigd dat Afro-Curaçaoënaars viezer waren dan migranten uit Europa en dat hun afval ook viezer was. “Ergens zit in de manier van denken en praten – het cultureel repertoire – nog steeds het idee dat sommige mensen viezer of gevaarlijker zijn. In rijke wijken op Jamaica is men er echt van overtuigd dat sommige wijken vies zijn omdat de mensen er vies zijn.”
Het hardnekkig vooroordeel wordt bevestigd door de overdreven aandacht voor milieu-educatie. “Dat komt voort uit de gedachte dat arme mensen niet milieubewust zijn en zelfs de oorzaak van vervuiling. Maar wie zorgen er nu eigenlijk voor de meeste schade? Mensen in SUV’s of mensen die vooral lopen of de bus nemen? Milieuvriendelijkheid wordt niet bepaald door inkomen of opleiding. Er is ook een idee dat arme mensen de natuur niet waarderen. Uniek Curaçao had de slogan Konosé bo Isla. Het is toch raar dat een organisatie met voornamelijk Nederlandse stagiaires aan Curaçaoënaars gaat vertellen dat ze hun eiland moeten leren kennen?”

Fragment interview Ñapa, september 2016

24-09-2016napag5

Ode aan George Maduro

Madurodam-04DEN HAAG-De eerste bezienswaardigheid in Madurodam is al tientallen jaren is een miniatuurversie van het huis van George Maduro op Curaçao. Maar het merendeel van de miljoenen mensen die sinds 1952 het beroemde park bezochten, is zich niet bewust van de achterliggende reden, aldus Madurodam-directeur Joris van Dijk. Na gisteren moet dat anders zijn.

Madurodam vierde gisteren de 100ste verjaardag van George Maduro. Uitgebreid werd stilgestaan bij het feit dat Madurodam is opgericht als oorlogsmonument met startkapitaal van Maduro’s ouders. Kolonel Hans van Dalen, die voor de gelegenheid hetzelfde uniform droeg als Maduro destijds, vertelde over de slag om huize Dorrepaal in de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog, toen Maduro de villa bij Leidschendam heroverde op de Duitse parachutisten.

(…)

De presentatie en uitreiking hadden betrekking op de biografie ‘Ridder Zonder Vrees of Blaam’ en de Militaire Willems-Orde, beiden in ontvangst genomen door George Maduro Alvarez Correa, een neef van George Maduro. “De details in de biografie bevestigen mijn overtuiging dat George Maduro daadwerkelijk een bewonderenswaardige persoon was,” zei hij. Hij kende zijn ‘ome George’ wel uit verhalen van de familie, maar wist niet dat zijn oom verliefd was en plannen had om zich te verloven, terwijl zijn ouders er op stonden dat hij eerst zijn studie zou afronden en financieel zelfstandig zou zijn. “Misschien is hij ook daarom wel in Nederland gebleven.” Ook was hij zich niet bewust van de erbarmelijke omstandigheden tijdens de gevangenschap van Maduro. “Dat deel is verontrustend en verdrietig. Het greep me bij de keel,” zei hij.

Fragment verslag voor Amigoe, juli 2016.

16-07-2016cMaduro

Madurodam celebrates its namesake’s birthday

THE HAGUE-Madurodam, the famous miniature city in The Hague, today honored George Maduro, the equally famous hero from Curaçao, it was named after. Maduro’s 100th birthday was celebrated with the official presentation of an English-language biography by Kathleen Brandt-Carey and the unveiling of a monument, which shows Maduro as a young boy and as a man in his twenties.
Furthermore, a cousin and namesake of Maduro, George Maduro Alvarez Correa, accepted the Military Order of William on behalf of the Maduro-family. It is the highest and oldest military decoration in the Kingdom of the Netherlands. George Maduro, who in 1945 died of typhus in concentration camp Dachau, was posthumously awarded with this decoration for his efforts to defend the Netherlands against German troops in the first days of the Second World War. The award was handed out by major Marco Kroon, who received the Military Order of William in 2009. Coincidently, Kroon was also born on July 15th. “I couldn’t wish for a better birthday present,” he said.

Outtake story for The Daily Herald St. Martin (July 2016)

TheDailyHeraldJuly16_2016

Anbajsa Blanken bij Amsterdam Fashion Week

02-07-2016naAnbasja

Tijdens de Mercedez-Benz Fashion Week Amsterdam wordt deze week de Ala Blanka collectie getoond van de Curaçaose modeonwerpster Anbasja Blanken. “Het krijg zo’n intens gelukkig gevoel als mensen zich fantastisch voelen in mijn kleding. Dat is precies wat ik wil.”

Door Otti Thomas

Als ze al enige druk voelt, dan is dat niet te merken. Terloops vertelt modeontwerpster Anbasja Blanken dat ze nog twee weken de tijd heeft om dertien broeken te maken voor de Fashion Week Amsterdam; nagenoeg één broek per dag. “Volgende week komt er iemand helpen. Maar ik wilde zoveel mogelijk af hebben. De patronen zijn klaar, ik weet welke stof bij welk ontwerp hoort, welke afwerking nodig is. Dan kan ik het makkelijker uit handen geven.”
De ontwerpschetsen hangen aan de muur van haar kleine Amsterdamse woonkamer. Het is tevens haar atelier, inclusief professionele naaimachines, een gigantisch strijkijzer, paspoppen en rollen textiel, die ze altijd in Parijs haalt. ”Ik neem wel een kleurenkaart mee, maar ik wil me vooral laten inspireren door de stoffen die ik aantref.”
Blanken is een van de deelnemers aan de 25ste Mercedez-Benz Fashion Week Amsterdam, die gisteren is begonnen. Het thema van haar collectie broeken is de paradijsvogel. “Ik wil dat de vrouwen die mijn broeken dragen, zich voelen als een paradijsvogel die flaneert binnen de natuur.” De collectie, genaamd Ala Blanka, verwijst ook naar haar kinderjaren op Curaçao. “De Curaçaose Ala Blanca-duif staat voor vrijheid. Ik heb de ‘c’ in een ‘k’ veranderd, dus het is ook Ala Anbasja Blanken. Ik wilde meer terug naar mijn roots.”

Fragment interview Ñapa, juli 2016

Astrid Roemer: Meer verdriet dan vreugde

28-05-2016naRoemer

De Surinaamse schrijfster Astrid Roemer is de eerste Caribische auteur die de PC Hooftprijs in ontvangst mocht nemen. Ze draagt hem op aan andere Caribische auteurs, onder wie Frank Martinus Arion. “Ik houd van zijn romans want die gaan over mensen die ik herken, personen zoals ik en over levens die invoelbaar zijn.”

Door Otti Thomas Foto’s Mylène Siegers

“Kijk nou! Wie kan dit nu niet mooi vinden,” antwoordt Astrid Roemer op de vraag hoe ze uitreiking van de PC Hooftprijs ervaart. Ze neemt felicitaties in ontvangst, spreekt ze met aanwezigen en poseert voor foto’s met oude vrienden en onbekende bewonderaars. Misschien is ze niet helemaal op haar gemak, maar de 69-jarige Surinaamse schrijfster is dan ook niet opgegroeid met de sociale verplichtingen van de selfiegeneratie.
Ruim een week geleden kreeg Roemer de toonaangevende PC Hooftprijs 2016 voor auteurs van Nederlandstalige literatuur, poëzie en essays. Een vakjury erkende hiermee de relevantie en eigenheid van Roemers romans. “Politiek engagement en literair experiment gaan bij Roemer hand in hand. Naar het oordeel van de jury leidt dat tot romans die tegelijk scherpe en relevante interventies in het publieke debat zijn èn complexe literaire verbeeldingen van de geschiedenis van Suriname.”

(…)

Toch draagt ze de prijs op aan andere Caribische schrijvers. Ze verzocht de stichting P.C. Hooftprijs om de namen van vijf auteurs in de prijs te graveren: de Surinaamse auteurs Bea Vianen, Edgar Cairo en Anil Ramdas en de Curaçaose schrijver Frank Martinus Arion. “Mijn bloedgroepauteurs hebben net als ik de worsteling gekend met een identiteit die meer belastend is dan bevrijdend, die meer verdriet heeft gegenereerd dan vreugde. En niet omdat met individuen uit gekoloniseerde leefgebieden, iets niet in orde is, maar omdat een dergelijke etnisch-culturele identiteit overal ter wereld meebeweegt met de waan van de dag, zoals bij een beursgenoteerde waarde.”
Roemers P.C. Hooftprijs is dus een beetje een Caribische prijs, net zoals Roemer stiekem een beetje gezien mag worden als een Curaçaose auteur. Bewust koos ze tijdens de uitreiking voor een optreden door Izaline Calister. Ze belde de Curaçaose zangeres met het verzoek om drie liedjes te zingen, waaronder het tweetalige ‘Abraca me/Omhels me dan’ van de Nederlandse band BLØF en de Portugese zanger Fernando Lameirinhas. ”Het is toch ook een beetje Papiaments,’ had ze tegen Calister gezegd.

Fragment interview Napa (mei 2016)