Drie van de vrouwen in de theatervoorstelling Rebelse Vrouwen zijn gebrandmerkt door de West Indische Compagnie, de vierde heeft een tattoo met de tekst ‘Steve Forever’. Maar in feit gaat het in alle gevallen om een eigendomsbewijs van de eigenaar.
(…)
Regisseuse Silvia Andriga en tekstschrijver Mark Walraven hebben een uitstekende balans gevonden in Rebels Vrouwen, een overtuigend theaterstuk dat bovendien op wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd.
(…)
Met uitzondering van de geruststellende woorden aan het eind, is alles in Rebelse Vrouwen op zijn plaats. Samen met Onise wordt het publiek zich er bewust van dat er in de afgelopen eeuwen weinig is veranderd. De vier vrouwen worden geslagen en ` met toestemming verkracht’ zoals Onise het omschrijft. Ze hebben te maken met verraad door ‘eigen’ mensen: de pooier van Onise is iemand van haar eigen stam uit Afrika, Nanny wordt gestraft door vrijgekochte, jaloerse huisslaven en medeslaven stelen de boot waarmee Diana naar Venezuela wilde vluchten. En natuurlijk de tatoeage, die als moderne variant van het brandmerk daadwerkelijk wordt toegepast door vrouwenhandelaren in de 21ste eeuw.

Recensie voor Amigoe, 2013