UTRECHT-“Ik had eigenlijk besloten om nooit meer in de publiciteit te treden. Maar deze jongens waren ontzettende doorzetters. Ik waardeer het als mensen alles op alles zetten om een film te maken. Ze verdienen een geweldige toekomst in de filmindustrie,” aldus René van Nie.
Het compliment van de 76-jarige regisseur was gericht aan Raymon Hilkman en Guido Franken, makers de documentaire René van Nie – Kind van de Zon, die afgelopen weekend zijn première had in Utrecht. Er wordt nog overlegd over een uitzending op de Nederlandse en Arubaanse televisie.

Hilkman en Franken, filmliefhebbers met een gedeelde fascinatie voor films uit de jaren zeventig, kwamen toevallig in contact met Van Nie. Hilkman kwam hem tegen in 2013 toen hij stage liep op Aruba en wist hem over te halen om mee te werken. “Hiermee brengen we niet alleen René als mens en maker in beeld, maar wordt tevens een unieke blik geworpen op een belangwekkende periode uit onze vaderlandse filmgeschiedenis,” aldus de twee makers in een toelichting.

Openhartig
René van Nie; Kind van de Zon blijkt een verrassend openhartig en eerlijk portret van de eigenzinnige regisseur, die sinds 1988 op Aruba woont. Hij wordt door zijn vakgenoten geprezen voor zijn eigenzinnige aanpak als regisseur, waarmee hij in staat was acteurs boven zichzelf uit te laten stijgen. Van Nie schreef weliswaar een script, maar was vervolgens zo ontzettend benieuwd wat de acteurs daarmee deden, dat scenes vaak spontaan werden ingevuld. Hij wist precies de acteurs en actrices te vinden die daarmee om konden gaan, onder wie Cor van Rijn, vooral bekend van jeugdseries, en Josée Ruiter. Haar rol als psychiatrische patiënt in Van Nie’s Kind van de Zon betekende haar doorbraak bij het grote publiek.

Rare vogel

Tegelijkertijd is niemand in de documentaire terughoudend. Behalve anekdotes over Van Nie’s populariteit bij de vrouwen, vertellen zijn dochters Fanny en Nada ook dat hun vader wel iets destructiefs heeft en afstand neemt als iets te dichtbij komt. Met uitzondering van Cor van Rijn, met wie Van Nie bevriend blijft, wordt dit bevestigd door zijn collega’s. “Ik heb eigenlijk niets meer van hem gehoord. We hadden nog wel samen een film kunnen maken,” vertelt acteur Rene van Asten. ”Het is een rare vogel, een eigenheimer,” zegt Bubo Damen, in de jaren zeventig de rechterhand van de regisseur.

Het meest openhartig is Van Nie zelf. “Ik moet niet teveel gezeur hebben, want dan hou ik ermee op,” zegt hij in de documentaire. Om die reden maakte hij nooit zijn zesde speelfilm; een verfilming van Schilden van Leem van Boeli van Leeuwen. Met geen van de zogeheten scriptdokters die hem werden toegewezen, bereikte hij overeenstemming over het verhaal. Vervolgens legde hij zich met succes volledig toe op het maken van documentaires.
“Misschien ben ik wel iets te gemakzuchtig geweest,” zegt hij terugkijkend op zijn carrière. Dan krijgt hij de vraag of hij alsnog een speelfilm zou maken, als hij een zak geld zou krijgen. Hij aarzelt en zegt dan: “Als je het me vijf jaar geleden had gevraagd, had ik het niet gedaan. Maar nu ik oud ben, zou ik het alsnog doen. Ik vind filmmaken weer leuk.”

René van Nie; Kind van de Zon is een productie van Buzz Media en Boomerang Producties.