Premier Rutte emotioneel over eerherstel

Den Haag, 19-12-2022 Toespraak minister-president Rutte naar aanleiding van kabinetsreactie slavernijverleden. Foto Martijn Beekman / RVD

DEN HAAG-Premier Mark Rutte vond zijn verklaring over eerherstel voor Tula en andere vrijheidsstrijders persoonlijk één van de meest emotionele momenten in de toespraak over het slavernijverleden. Dat antwoordde de premier gisteren op vragen van de Amigoe over zijn eigen emoties. De excuses voor de rol van de Nederlandse regering tijdens het slavernijverleden gingen namelijk deels over de worsteling die de premier zelf doormaakte.

“Elke keer als ik de speech doornam, vond ik het eerherstel voor Tula, One-Tété Lohkay en de andere vrijheidsstrijders het meest emotionele moment. De excuses zelf grijpen natuurlijk ook aan, maar het eerherstel was het deel van de speech waarvan ik hoopte dat ik er goed doorheen kwam. Want ik realiseer me hoe belangrijk mensen op Curaçao, Sint Maarten en Suriname het eerherstel voor vrijheidsstrijders vinden,” zei Rutte.

(…)

Fragment artikel Amigoe – december 2022

Trouw-Rutte bezorgt toehoorders kippenvelmoment

“Na Rutte’s laatste woorden is het stil: geen applaus. In het uur daarna blijkt hoe groot de impact is,” schreef dagblad Trouw op 19 december 2022 over de excuses voor het slavernijverleden. Premier Mark Rutte vond het zelf een emotionele uitdaging en Rabin Baldewsingh, Nationaal Coördinator tegen Racisme en Discriminatie, noemde het een kippenvelmoment.

De correspondent in Nederland van de Curaçaose krant Amigoe, Otti Thomas, noemt de toespraak van de premier aangrijpend. “Meer dan ik had verwacht. Dit is toch ook wel een moment waar je als journalist lang op hebt gewacht. Het zijn mooi gekozen woorden. Vooral bijzonder dat de aanloop naar de excuses zo concreet was over het aangedane leed, onder meer met die ‘afgehakte ledematen’.”

.

Podcast over de RMR

Journalisten voor aanvang van de Rijksministerraad

Elke vrijdag worden ministers en staatssecretarissen op het Binnenhof verwelkomd door journalisten. Het persmoment na de Nederlandse ministerraad is altijd binnen. Waarom zijn interviews na de maandelijkse Rijksministerraad dan wel buiten? “Het is een beetje zo gegroeid,” vertel ik in aflevering 136 van de NPO-podcast De Stemming van Vullings en Van der Wulp.

‘Je kunt niet besturen vanachter een bureau’

Docent Marcel Daniëls en de studenten Rishainy, Maurits en  Sanne in het hoofdgebouw van de Haagse Hogeschool.
Docent Marcel Daniëls en de studenten Rishainy, Maurits en Sanne in het hoofdgebouw van de Haagse Hogeschool.

Het leek een beetje op de verkoop van concertkaarten voor een populaire zanger of band, zei iemand na afloop. Om middernacht opende de inschrijving voor de minor Koninkrijkszaken en binnen tien minuten waren alle plaatsen gevuld. “Ik woon al mijn hele leven in het Koninkrijk, maar van het deel buiten Nederland weet ik weinig. Juist daarom vind ik het interessant,” vertelt Sanne, derdejaars student bestuurskunde, in de koffiecorner van de opleiding.

(…)

De minor Koninkrijkszaken is een initiatief van Marcel Daniëls, docent Bestuurskunde aan de Haagse Hogeschool. Hij is blij verrast met de interesse. “Je kunt een leuk programma ontwikkelen, maar als er geen belangstelling is dan houdt het op.” Dertig studenten beginnen in september aan het programma, waarvan iets meer dan de helft geen Caribische wortels heeft. “Het geeft aan dat er authentieke interesse is op basis van het programma,” aldus Daniëls.

Fragment artikel Ñapa, 4 mei 2019

Excel Arts Academy wint grootste Appel van Oranje

Excel Arts Academy - Appeltje van Oranje 2018

Door Otti Thomas

In Paleis Noordeinde is waarschijnlijk zelden zo hard gejuicht als vandaag. De Curaçaose Excel Arts Academy won vanmorgen het Grote Appeltje van Oranje, een jaarlijkse prijs van het Oranjefonds, die dit jaar in het teken stond van initiatieven door mensen tot 35 jaar. “De blijdschap spat ervan af,” zei Koningin Máxima na de bekendmaking. En eigenlijk was de iets kleinere appel voor sportschool YETS ook deels een Curaçaose prestatie.

Fragment verslag voor Amigoe (juni 2018)

Verkiezingsuitslag belooft warmere relatie… of juist koudere

Partijleider Klaver werd enthousiast onthaald door zijn achterban.

AMSTERDAM-De uitslag van de verkiezingen resulteert voor sommigen in gevoelens van opluchting dat de VVD de grootste partij blijft, de winst van de PVV beperkt is en Groen Links, CDA en D66 de grote winnaars zijn. Leden van de Tweede Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties rekenen op een betere relatie met het Caribisch deel van het Koninkrijk, maar anderen maken zich juist zorgen.

(…)

Grote winnaar bleek Groen Links. Tijdens de uitslagenbijeenkomst van de partij, die bijgewoond werd door de Amigoe, werd na de uitslag van elke stad en dorp luid gejuicht. De partij won tien zetels en komt daarmee uit op veertien. “Ik had mijn twijfels over de koers van partijleider Jesse Klaver,” zei Ina Brouwer, een van de oprichters en eerste lijsttrekkers van Groen Links. “Voor ons stond destijds de inhoud voorop en niet imago. Maar gelukkig blijft de inhoud ook nu overeind.”

Fragment artikel voor Amigoe (maart 2017)

Ode aan George Maduro

Madurodam-04DEN HAAG-De eerste bezienswaardigheid in Madurodam is al tientallen jaren is een miniatuurversie van het huis van George Maduro op Curaçao. Maar het merendeel van de miljoenen mensen die sinds 1952 het beroemde park bezochten, is zich niet bewust van de achterliggende reden, aldus Madurodam-directeur Joris van Dijk. Na gisteren moet dat anders zijn.

Madurodam vierde gisteren de 100ste verjaardag van George Maduro. Uitgebreid werd stilgestaan bij het feit dat Madurodam is opgericht als oorlogsmonument met startkapitaal van Maduro’s ouders. Kolonel Hans van Dalen, die voor de gelegenheid hetzelfde uniform droeg als Maduro destijds, vertelde over de slag om huize Dorrepaal in de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog, toen Maduro de villa bij Leidschendam heroverde op de Duitse parachutisten.

(…)

De presentatie en uitreiking hadden betrekking op de biografie ‘Ridder Zonder Vrees of Blaam’ en de Militaire Willems-Orde, beiden in ontvangst genomen door George Maduro Alvarez Correa, een neef van George Maduro. “De details in de biografie bevestigen mijn overtuiging dat George Maduro daadwerkelijk een bewonderenswaardige persoon was,” zei hij. Hij kende zijn ‘ome George’ wel uit verhalen van de familie, maar wist niet dat zijn oom verliefd was en plannen had om zich te verloven, terwijl zijn ouders er op stonden dat hij eerst zijn studie zou afronden en financieel zelfstandig zou zijn. “Misschien is hij ook daarom wel in Nederland gebleven.” Ook was hij zich niet bewust van de erbarmelijke omstandigheden tijdens de gevangenschap van Maduro. “Dat deel is verontrustend en verdrietig. Het greep me bij de keel,” zei hij.

Fragment verslag voor Amigoe, juli 2016.

16-07-2016cMaduro

Madurodam celebrates its namesake’s birthday

THE HAGUE-Madurodam, the famous miniature city in The Hague, today honored George Maduro, the equally famous hero from Curaçao, it was named after. Maduro’s 100th birthday was celebrated with the official presentation of an English-language biography by Kathleen Brandt-Carey and the unveiling of a monument, which shows Maduro as a young boy and as a man in his twenties.
Furthermore, a cousin and namesake of Maduro, George Maduro Alvarez Correa, accepted the Military Order of William on behalf of the Maduro-family. It is the highest and oldest military decoration in the Kingdom of the Netherlands. George Maduro, who in 1945 died of typhus in concentration camp Dachau, was posthumously awarded with this decoration for his efforts to defend the Netherlands against German troops in the first days of the Second World War. The award was handed out by major Marco Kroon, who received the Military Order of William in 2009. Coincidently, Kroon was also born on July 15th. “I couldn’t wish for a better birthday present,” he said.

Outtake story for The Daily Herald St. Martin (July 2016)

TheDailyHeraldJuly16_2016

Astrid Roemer: Meer verdriet dan vreugde

28-05-2016naRoemer

De Surinaamse schrijfster Astrid Roemer is de eerste Caribische auteur die de PC Hooftprijs in ontvangst mocht nemen. Ze draagt hem op aan andere Caribische auteurs, onder wie Frank Martinus Arion. “Ik houd van zijn romans want die gaan over mensen die ik herken, personen zoals ik en over levens die invoelbaar zijn.”

Door Otti Thomas Foto’s Mylène Siegers

“Kijk nou! Wie kan dit nu niet mooi vinden,” antwoordt Astrid Roemer op de vraag hoe ze uitreiking van de PC Hooftprijs ervaart. Ze neemt felicitaties in ontvangst, spreekt ze met aanwezigen en poseert voor foto’s met oude vrienden en onbekende bewonderaars. Misschien is ze niet helemaal op haar gemak, maar de 69-jarige Surinaamse schrijfster is dan ook niet opgegroeid met de sociale verplichtingen van de selfiegeneratie.
Ruim een week geleden kreeg Roemer de toonaangevende PC Hooftprijs 2016 voor auteurs van Nederlandstalige literatuur, poëzie en essays. Een vakjury erkende hiermee de relevantie en eigenheid van Roemers romans. “Politiek engagement en literair experiment gaan bij Roemer hand in hand. Naar het oordeel van de jury leidt dat tot romans die tegelijk scherpe en relevante interventies in het publieke debat zijn èn complexe literaire verbeeldingen van de geschiedenis van Suriname.”

(…)

Toch draagt ze de prijs op aan andere Caribische schrijvers. Ze verzocht de stichting P.C. Hooftprijs om de namen van vijf auteurs in de prijs te graveren: de Surinaamse auteurs Bea Vianen, Edgar Cairo en Anil Ramdas en de Curaçaose schrijver Frank Martinus Arion. “Mijn bloedgroepauteurs hebben net als ik de worsteling gekend met een identiteit die meer belastend is dan bevrijdend, die meer verdriet heeft gegenereerd dan vreugde. En niet omdat met individuen uit gekoloniseerde leefgebieden, iets niet in orde is, maar omdat een dergelijke etnisch-culturele identiteit overal ter wereld meebeweegt met de waan van de dag, zoals bij een beursgenoteerde waarde.”
Roemers P.C. Hooftprijs is dus een beetje een Caribische prijs, net zoals Roemer stiekem een beetje gezien mag worden als een Curaçaose auteur. Bewust koos ze tijdens de uitreiking voor een optreden door Izaline Calister. Ze belde de Curaçaose zangeres met het verzoek om drie liedjes te zingen, waaronder het tweetalige ‘Abraca me/Omhels me dan’ van de Nederlandse band BLØF en de Portugese zanger Fernando Lameirinhas. ”Het is toch ook een beetje Papiaments,’ had ze tegen Calister gezegd.

Fragment interview Napa (mei 2016)

Petje af voor Orlando Jacobus

Interview Orlando Jacobus

In 2014 werd hij Haagse Conciërge van het Jaar en in 2015 ontmoette hij Louis van Gaal. De 60-jarige Orlando Jacobus heeft het verdiend. “De Curaçaose cultuur en manier van leven ben ik eigenlijk pas in Nederland gaan waarderen. Genoegen nemen met weinig. Genieten van het leven.”

“Ik hou van de geur van de school na vakanties. Als alle ruimtes dagenlang afgesloten zijn geweest,” zegt schoolconciërge Orlando Jacobus, onderweg naar het computerlokaal van de Sint Carolusschool in Den Haag. Hij heeft net laten zien hoe fris en schoon de gymzaal is, na een nieuwe laag verf voor de muren en kozijnen. Hij schilderde in de weekenden, meezingend met Caribisch muziek. “Weet je hoeveel het kost om dit door een bedrijf te laten doen,” zegt hij.

(…)

Wie de 60-jarige Curaçaoënaar ontmoet, begrijpt meteen waarom hij in 2014 werd gekozen tot Haagse Conciërge van het Jaar. Geen collega of leerling heeft hem ooit betrapt op een chagrijnige bui, schreven de kranten: “Of hij nu in de stromende regen bladeren van het schoolplein veegt of braaksel opruimt van een zieke leerling: het lachen vergaat hem nooit.” Jacobus verwees desgevraagd naar zijn Curaçaose roots. “Ik ben al snel tevreden,” zei hij destijds.

Interview voor Ñapa, maart 2016